Terapie

TERAPIA RĘKI

Ma na celu usprawnianie tzw. małej motoryki, czyli precyzyjnych ruchów dłoni.

Poprzez dostarczanie wrażeń dotykowych usprawniania poznawanie kształtów, struktur materiałów oraz kształtuje umiejętności ich rozróżniania.

Służy do:

• Osiągnięcia samodzielności w podstawowych czynnościach  życia codziennego,
• Doskonali precyzyjne ruchy rąk,
• Poprawia umiejętność chwytu,
• Poprawia sprawność ruchową całej kończyny,
• Poprawia sprawność manipulacyjną dłoni,
• Poprawia koordynacje pomiędzy dłońmi,
• Wzmacnia koncentrację,
• Uczy zdolności skupienia uwagi i patrzenia,
• Poprawia koordynacje wzrokowo-ruchową,
• Stymulacja dłoni pobudza pośrednio ośrodek ruchowy mowy.

Wskazania do terapii ręki:

• Niepodejmowanie czynności manualnych( malowanie, lepienie z plasteliny, układanie drobnych przedmiotów),
• Problem z nauką czynności samoobsługi codziennej( ubieranie, wiązanie sznurowadeł, zapinanie guzików),
• Obniżone lub podwyższone napięcie mięśniowe w obrębie kończyny górnej i obręczy barkowej,
• Problem z koordynacja obu rąk podczas czynności manipulacyjnych,
• Trudności w wykonywaniu działań wymagających dużej precyzji (zbyt wolno lub za szybko niedbale),
• Problem z dotykaniem nowych i różnorodnych faktur,
• Porażenie mózgowe.

TERAPIA INTEGRACJI SENSORYCZNEJ

Terapia Integracji Sensorycznej ( polega na rozwijaniu prawidłowego odbioru i analizy bodźców dostarczanych z otoczenia poprzez zmysły zewnętrzne ( wzrok, słuch, dotyk, smak, węch ) oraz płynące z własnego ciała poprze zmysły wewnętrzne ( równowaga, czucie głębokie ). Bardzo atrakcyjna terapia dla dziecka, gdyż ma charakter wesołej zabawy ruchowej, podczas której dostarczane są dziecku bodźce, których potrzebuje jego system nerwowy.

Na sali wyposażonej w specjalistyczny sprzęt prowadzone są indywidualne zajęcia z terapeutą. Podczas zajęć nie uczy się dziecka konkretnych umiejętności (np. pisania), lecz poprzez takie czynności, jak huśtanie w hamaku, turlanie czy jazda na deskorolce usprawniana jest praca systemów sensorycznych i procesów układu nerwowego, które stanowią bazę do rozwoju tych umiejętności.

Terapia wpływa na motorykę, na koordynację wzrokowo – ruchową, komunikację, emocje i na pozostałe sfery rozwoju. Metodę integracji sensorycznej zalicza się do najważniejszych metod wykorzystywanych w pracy z dziećmi wykazującymi problemy w rozwoju. Kierowana jest przede wszystkim do dzieci z trudnościami w uczeniu się, ale z powodzeniem stosuje się ją także w przypadku niepełnosprawności intelektualnej i ruchowej, autyzmu i innych zaburzeń. Może być ponadto wykorzystywana jako forma profilaktyki ewentualnych trudności w uczeniu się bądź stymulacja rozwoju dzieci prawidłowo rozwijających się.

Dostosowany indywidualny program do potrzeb dziecka z zachowaniem zasady stopnia trudności sprzyja utrzymaniu stałego zainteresowania dziecka i ciągłemu poprawianiu jego samooceny dzięki osiąganym sukcesom, które motywują do dalszej pracy.

REHABILITACJA W WODZIE

Woda dzięki wielu swoim właściwościom fizyko-chemicznym jest niemalże idealnym miejscem do prowadzenia rehabilitacji. Indywidualna praca fizjoterapeuty z pacjentem z wykorzystaniem współczesnych metod rehabilitacji w wodzie, pozwala na utworzenie programu usprawnienia dla osób w każdym przedziale wiekowym. Dzięki sile wyporu nasze ciało pozornie traci na wadze około 90%. Odpowiednia temperatura wody powoduje rozluźnienie mięśni i pobudza układ nerwowy. Natomiast opór wody przyczynia się do wzrostu siły mięśniowej.

Do najczęstszych schorzeń i niepełnosprawności kwalifikujących się do terapii w wodzie to:

• schorzenia neurologiczne
• ortopedycze
• wady postawy
• stany pooperacyjne
• MPDz
•  i inne

Czynniki wpływające na efekty usprawniania pacjentów z wykorzystaniem środowiska wodnego:

• mniejsze obciążenie stawowe (wyporność)
• poprawa siły mięśniowej (opór)
• polepszenie zakresu ruchomości w stawach (odciążenie)
• zmniejszenie obrzęków (ciśnienie hydrostatyczne)
• poprawa stabilności tułowia
• poprawa stanu psychicznego (relaksacja)
• zmniejszenie objawów bólowych
• poprawa funkcjonowania nerek
• szybsza przemiana materii
• poprawa motoryki

METODA NDT – BOBATH

Metoda NDT – Bobath – to leczenie neurorozwojowe, szczególnie przydatne w rehabilitacji wcześniaków, niemowląt i dzieci najmłodszych.

Usprawnianie ma pomóc dziecku we wszechstronnym rozwoju tak , aby mogło uzyskać niezależność w życiu i wykorzystać swe możności na tyle, na ile pozwala istniejące uszkodzenie Ośrodka Układu Nerwowego.

Doświadczenia czuciowo-ruchowe takiego dziecka są odmienne co wywołuje nieprawidłowe odczuwanie własnego ciała oraz nieprawidłowy ruch. Reakcje prostowania i równowagi często

nie rozwija się. Zaburzenia w napięciu mięśni i niewłaściwe jego rozłożenie powodują powstanie odmiennych wzorców ruchowych, typowych dla poszczególnych zaburzeń. Pierwsze nieprawidłowe objawy dotyczą zwykle kontroli głowy i tułowia. Następnie rozwijają się nieprawidłowe ruchy w dystalnych częściach ciała. Dominują wzorce zgięciowe i wyprostne rozwój ruchów rotacyjnych jest znacznie upośledzony.

Głownie zasady usprawniania według koncepcji NDT-Bobath obejmują:

• normalizację napięcia mięśniowego poprzez obniżenie napięcia wzmożonego i podwyższanie obniżonego.
• hamowanie nieprawidłowych odruchów
• wyzwalanie ruchów w formie najbardziej jak to jest możliwie zbliżonej do prawidłowych, co zostaje osiągnięte poprzez wspomaganie i prowadzenie ruchu z punktów kluczowych, czyli punktów kontroli ruchu,
• wykorzystanie i ustalenie zdobytych umiejętności ruchowych w codziennych czynnościach,

Terapia ćwiczy całe ciało dziecka, dostarcza odpowiednich doznań czuciowych i ruchowych, a dziecko jest dynamicznie aktywizowane. Pomoc przy wykonywaniu ruchu powinna być taka, aby zapewniała maksymalny i aktywny udział dziecka, jednocześnie nie wywoływała nieprawidłowych odpowiedzi wynikających ze zbyt dużego wysiłku czy stresu. Każdy ruch jest odpowiednio przygotowywany i połączony przemieszczeniem ciężaru ciała i środka ciężkości. Rodzaj, tempo i rytm ćwiczeń dobiera się indywidualnie. Podczas ćwiczeń dziecko nie powinno płakać, gdyż płacz zmniejsza skuteczność działań terapeutycznych oraz powinno mieć zapewnione pełne poczucie bezpieczeństwa, co warunkuje osiągnięcie współpracy.

NDT – Bobath jest koncepcją dynamiczną , modyfikowaną wraz z rozwojem wiedzy i doświadczeń w potrzebach rozwoju dziecka.

Metoda PNF 

Metoda PNF (Proprioceptiv Neuromuscular Facilitation) – czyli torowanie nerwowo-mięśniowe. Podstawowym celem terapii jest praca nad funkcją, której chory potrzebuje.
Ruchy stosowane w tej metodzie oparte są na fizjologicznych ruchach tułowia i kończyn. Każdy ruch odbywa się w trzech płaszczyznach, co wymusza zaangażowanie do pracy maksymalnej ilości włókien mięśniowych. Wielokrotnie powtarzany ruch uruchamia funkcję plastyczności mózgu, powoduje utworzenie nowych połączeń neuronalnych w układzie nerwowym, co w konsekwencji skutkuje pojawieniem się prawidłowego wzorca ruchowego. Terapia metodą PNF  postrzega pacjenta całościowo. Jest to metoda bezbolesna, wysoce edukująca pacjenta i skuteczna.

WSKAZANIA:

Neurologiczne:

• przebyte incydenty naczyniowe Ośrodkowego Układu Nerwowego w postaci udarów niedokrwiennych oraz krwotocznych mózgu
• wszelkie choroby powodujące zaburzenia w utrzymywaniu równowagi
• wszelkie choroby powodujące upośledzenie stereotypu chodu
• stwardnienie rozsiane (SM)
• choroba Parkinsona
• Mózgowe Porażenie Dziecięce (MPD).

Ortopedyczne:

• pacjenci pooperacyjni, u których występują zaburzenia funkcji mięśni w postaci deficytu masy oraz siły mięśniowej
• choroby mięśni szkieletowych (m.in. dystrofie, zaburzenia metaboliczne, zmiany zapalne)
• stany po złamaniach kości
• uszkodzenia tkanek miękkich aparatu ruchu: mięśni, ścięgien, więzadeł, torebek stawowych
• zaburzenia tzw. propriocepcji jako następstwo doznanego urazu tkanek miękkich
• zaburzenia prawidłowej postawy – reedukacja posturalna
• bóle kręgosłupa segmentu szyjnego, piersiowego oraz lędźwiowo-krzyżowego
• neuralgie nerwu trójdzielnego oraz twarzowego
• zaburzenia funkcji wegetatywnych (oddychanie, połykanie, artykulacja)
• leczenie stawów hypermobilnych – stabilizacje stawów kręgosłupa oraz kończyn
• inne

KINESIOLOGY TAPING

Metoda terapeutyczna polegająca na aplikowaniu na ciało w ściśle określony sposób nierozciągliwej lub elastycznej taśmy w postaci wyciętych przez terapeutę kolorowych plastrów. Metoda, która pozwala na osiąganie doskonałych rezultatów terapeutycznych przez działanie sensoryczne plastra kinesiology tape/ k-active tape

Działanie:

• Poprawa priopriorecepcji
• Korekcja ustawienia
• Redukcja lub całkowite usunięcie bólu
• Normalizacja napięcia mięśniowego
• Poprawa mikrokrążenia
• Aktywacja systemu limfatycznego

Zalety:

• Wspieranie procesów leczniczych i wydolnościowych
• Brak negatywnych odczuć skórnych, wysoka tolerancja przez pacjentów
• Brak lub minimalne odczyny alergiczne
• Długi okres użytkowania
• Terapia funkcjonalna 24 h
• Efekt poprawy zauważalny bezpośrednio po aplikacji utrzymujący się po jej usunięciu
• Możliwość stosowania innych form terapeutycznych w tym zabiegów fizykoterapeutycznych
• Plastry są wodoodporne ale i zarazem przepuszczalne dla wody i powietrza

Wskazania:

• Zespoły przeciążeniowe mięśni i stawów
• Zespoły bólowe mięśni i stawów
• Zespoły bólowe i przeciążeniowe kręgosłupa
• Stan po urazach i zabiegach operacyjnych tkanek miękkich(gojenie ran, redukcja obrzęku, poprawa wchłaniania się blizn oraz zwłóknień)
• Zapalenie ścięgien, mięśni, więzadeł
• Obrzęki limfatyczne

Przeciwwskazania:

• Rany i uszkodzenia skóry w miejscu aplikacji
• Wypukłe brodawki w miejscu aplikacji
• Świeże blizny
• Uczulenie naklej zawarty w plastrze

Zastosowanie:

• Medycyna sportowa
• Ortopedia
• Rehabilitacja
• Pediatria
• Neurologia

TERAPIA TLENOWA

Hiperbaryczna terapia tlenowa jest metodą terapeutyczną, która polega na dostarczeniu do organizmu czystego tlenu w środowisku zwiększonego ciśnienia. Zabieg hiperbaryczny to relaksacyjna i nieinwazyjna terapia 93% tlenem, dająca szereg korzyści w wielu wymiarach zdrowia oraz kondycji fizycznej i psychicznej.

• Wzrost komórek macierzystych
• Odbudowa systemu odpornościowego
• Tworzenie nowych tkanek i naczyń krwionośnych
• Działanie bakterio- i wirusobójcze
• Redukcja obrzęków i stanów zapalnych
• Przyspieszenie procesu gojenia ran
• Pobudzenie metabolizmu
• Detoksykacja i biostymulacja organizmu
• Wzrost syntezy kolagenu
• Regeneracja tkanki kostnej i mięśni szkieletowych
• Wzrost sił życiowych

• nieleczona odma płucna oraz choroby płuc z retencją dwutlenku węgla
• stosowanie leków – cytostatyków (Doksorubicyna, Bleomycyna, Cisplatinum) oraz leku Mafenide acetale
• zapalenie nerwu wzrokowego
• ekstrakcja górnego uzębienia
• ciąża
• krwotok
• drgawki
• astma
• infekcja wirusowa
• stany gorączkowe
• schorzenia uszu i zatok
• klaustrofobia

TERAPIA PSYCHOLOGICZNA

Dzieci, tak samo jak dorośli, mogą cierpieć na różne problemy wymagające pomocy specjalisty. Najczęściej decyzja rodziców o skorzystaniu z pomocy psychologa poprzedzona jest okresem bezsilności i braku umiejętności poradzenia sobie z problemami dziecka. W każdym przypadku zakres pomocy i szczegółowe cele terapii ustalamy indywidualnie. Zadaniem psychologa jest informowanie o zmianach, jakie przechodzi dziecko; edukowanie , jak z nim postępować oraz jak zachowanie dorosłych wpływa na emocje dziecka. Często problemy emocjonalne dzieci są wynikiem trudności pojawiających się w rodzinie. Psycholog pomaga w rozpoznawaniu, zrozumieniu i rozwiązywaniu zgłaszanego problemu. W terapii dzieci i młodzieży niezmiernie ważna jest ścisła współpraca rodziców lub opiekunów dziecka z psychologiem, stosowanie się do zaleceń i zaangażowanie całej rodziny.
Terapia to także zaproszenie do uczenia się umiejętności, zachęcania i wspierania dzieci, budowania autentycznej współpracy i szacunku.

Zakres oferowanej pomocy psychologicznej :

• trudności wychowawcze,
• trudności emocjonalne,
• zaburzenia lękowe,
• funkcjonowanie w warunkach stresu,
• niepowodzenia i trudności szkolne,
• funkcjonowanie z przewlekłą chorobą oraz problemy psychosomatyczne,
• kryzys związany ze stratą (rozwód rodziców, odejście bliskiej osoby, zmiana warunków życia),
• trening umiejętności społecznych dla dzieci i młodzieży ze spektrum autyzmu,
• zajęcia dla dzieci z zaburzeniami rozwoju z wykorzystaniem elementów terapii behawioralnej

TERAPIA PEDAGOGICZNA

zwana reedukacją lub zajęciami korekcyjno-kompensacyjnymi, to specjalistyczne działania mające na celu niesienie pomocy dzieciom ujawniającym różnego rodzaju nieprawidłowości rozwoju i zachowania.
Terapia polega na poprawie funkcjonowania dziecka z szeroko pojętymi  deficytami rozwoju, przejawiającymi się trudnościami w  różnych dziedzinach uczenia się .

Prowadzone ćwiczenia  dostosowane są do poziomu rozwoju dziecka i mają na celu:

• usprawnianie rozwoju motorycznego dziecka (motoryka mała).
• rozwijanie funkcji wzrokowych dziecka
• usprawnianie funkcji słuchowych dziecka:
• usprawniane koordynacji słuchowo-wzrokowo-ruchowej
• usprawnianie precyzji ruchów rąk –grafomotoryka, planowanie ruchu ręki
• usprawniane koordynacji wzrokowo – ruchowej dziecka
• usprawnianie orientacji przestrzennej
• poprawę koncentracji uwagi:
• usprawnianie procesów poznawczych
• wzbogacanie wiadomości o otaczającym świecie
• wpływanie na rozwój emocjonalny dziecka i kontakty społeczne

GRUPY REWALIDACYJNO-WYCHOWAWCZE – ZESPÓŁ SZKOLNO – PRZEDSZKOLNY NR 10 W TOMASZOWIE MAZOWIECKIM

Zajęcia w grupach są organizowane dla dzieci z upośledzeniem umysłowym w stopniu głębokim, posiadających orzeczenie o potrzebie zajęć rewalidacyjno- wychowawczych, wydane przez poradnię psychologiczno- pedagogiczną.

Zajęcia organizuje się dla dzieci i młodzieży, o których mowa , od początku roku szkolnego w roku kalendarzowym, w którym kończą 3 lata, do końca roku szkolnego w roku kalendarzowym, w którym kończą 25 lat. Nadzór pedagogiczny i administracyjny nad grupami rewalidacyjnymi sprawuje Dyrektor Gimnazjum nr 3 im. J. Piłsudskiego w Tomaszowie Maz.  Celem zajęć jest wspomaganie rozwoju dzieci i młodzieży z upośledzeniem   umysłowym w stopniu głębokim,  rozwijanie zainteresowania otoczeniem oraz rozwijanie samodzielności  w funkcjonowaniu w codziennym życiu, stosownie do ich możliwości  psychofizycznych oraz indywidualnych potrzeb rozwojowych.  Zajęcia obejmują w szczególności:

1. naukę nawiązywania kontaktów w sposób odpowiedni do potrzeb i możliwości uczestnika zajęć;
2. kształtowanie sposobu komunikowania się z otoczeniem na poziomie odpowiadającym indywidualnym możliwościom uczestnika zajęć;
3. usprawnianie ruchowe i psychoruchowe w zakresie dużej i małej motoryki,  wyrabianie orientacji w schemacie własnego ciała i orientacji przestrzennej;
4. wdrażanie do osiągania optymalnego poziomu samodzielności w podstawowych sferach życia;
5. rozwijanie zainteresowania otoczeniem, wielozmysłowe poznawanie otoczenia, naukę rozumienia zachodzących w nim zjawisk, kształtowanie umiejętności  funkcjonowania w otoczeniu;
6. kształtowanie umiejętności współżycia w grupie;
7. naukę celowego działania dostosowanego do wieku, możliwości i zainteresowań uczestnika zajęć oraz przejawianej  przez niego aktywności.

Zajęcia zespołowe prowadzi się w zespołach liczących od 2 do 4 uczestników